داستان یک پرنده‌ی قلمروطلب/ گزارشی از نمایش فیلم «آواز جغد کوچک» در کانون فیلم سینماحقیقت
تازه‌ترین برنامه‌ی کانون فیلم سینماحقیقت که بعدازظهر دوشنبه چهارم شهریور برگزار شد، به نمایش و نقد و بررسی فیلم «آواز جغد کوچک» ساخته‌ی مهدی نورمحمدی اختصاص داشت.
در ابتدای این برنامه که مهرداد فراهانی به عنوان منتقد مهمان در آن حضور داشت، ناصر صفاریان، مجری و مسئول جلسه‌های نمایش فیلم، طفره رفتن برخی منتقدان از صحبت کردن درباره‌ی مستندهای حیات وحش را یکی از موانع و دشواری‌ها در بررسی این‌گونه فیلم‌ها عنوان کرد و افزود: «خوش‌بختانه مستند «آواز جغد کوچک» از آن فیلم‌هاست که مخاطبان خود را راضی نگه می‌دارد و کاری می‌کند که آن‌ها تا انتها از تماشای آن راضی باشند.»
وی گفت: «تشویق تماشاگران در پایان فیلم ثابت می‌کند که اشاره به جذابیت‌های عمومی چنین فیلمی واقعیت دارد و فقط یک ادعا نیست.»
در ادامه‌ی جلسه، مهدی نورمحمدی در پاسخ به پرسش مجری برنامه درباره‌ی دلیل علاقه‌مندی خود به مستندهای حیات وحش که در این فیلم و فیلم قبلی او (در پناه بلوط) نمود چشم‌گیری دارد گفت: «در حال حاضر سال‌هاست فیلم و فیلم مستند می‌سازم اما در سال‌های اخیر به دلیل علاقه به طبیعت و محیط زیست، تمایل پیدا کردم تا مستندهای حیات وحش بسازم.»
وی هم‌چنین در پاسخ به نکته‌ی مطرح شده از سوی ناصر صفاریان درباره‌ی طراحی خط داستان برای تصویرهای موجود از حیوانات و ارتباط آن با مقوله‌ی پژوهش گفت: «طراحی ماجرا برای پیوند دادن تصویر حیوانات به همدیگر قطعاً به پژوهش درباره‌ی رفتار آن‌ها نیاز دارد. در غیر این صورت ثبت تصویر آن‌ها در قالب فیلم به رخدادی غیرمنطقی و غیرواقعی تبدیل می‌شود.» متن کامل را در ادامه‌ی مطلب بخوانید.
این وبلاگ تلاش ناچیزیست برای انتشار نوشتههایی دربارهي سینما، تلویزیون و ادبیات.