ترسیم واقعیت در هندسهی زندگی/گزارشی از نمایش مستندهای فرشاد فداییان
بعدازظهر روز یکشنبه بیست و نهم مردادماه سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی شاهد نمایش و سپس نقد و بررسی مستندهای «دریا در خانه، کشتی بر دیوار» و «دو زن» از ساختههای فرشاد فداییان بود.
در ابتدای این برنامه، فرید اسماعیلپور که بهعنوان منتقد مهمان در جلسه حضور داشت در پاسخ به پرسش ناصر صفاریان، مجری برنامه و مسئول جلسههای نمایش فیلم دربارهی ویژگیهای سینمای فرشاد فداییان گفت: «تماشای دو فیلمی که امروز به نمایش درآمد میتواند ملاک خوبی برای شناخت ویژگیهای سازندهاش باشد. ویژگیهایی که از آن میتوان به سینمای فرشاد فداییان یاد کرد.»
اسماعیلپور که به گفتهی صفاریان، در طول سالهای گذشته تحقیقات مفصل و مطالعات گستردهای دربارهی فیلمهای فداییان انجام داده همچنین گفت: «کمتر فیلمسازی هست که اینقدر پرکار و فیلمهایش این همه تنوع داشته باشد. باید پذیرفت که این دو فیلم به اندازهی کافی شاخص هستند و به شکلی در برابر هم قرار میگیرند و نشان میدهد خیلی از پیشفرضهایی که دربارهی سینمای فداییان وجود دارد میتواند نادرست باشد.» متن کامل این گزارش را در ادامهی مطلب بخوانید.
بینندگان تلویزیون، بهزاد خداویسی را با سریالهایی نظیر «روزگار جوانی» و «سر نخ» به یاد میآورند و تماشاگران سینما او را با فیلمهایی مثل «ضیافت» و «خمره». در حالی که او سال گذشته، فقط فیلم «ایران سرای من است» را بر پرده داشت که تازه آنهم حدود هجدهسال پیش ساخته شده بود. خداویسی از سال 77 تا کنون، در کنار بازیگری، تجربه کارگردانی را نیز به کارنامه فعالیت خود افزوده است. حاصل این دوره نسبتاً طولانی، فیلمهای کوتاه «سنگینی هسته گیلاس»، «رقص عشق»، «قطار هشت و نیم»، «دخمه»، «دربست مولوی»، «نغمههای دلتنگی»، «قلههای شکسته»، «هفت خاطره» و «خوابهای طلایی» است که این آخری سالها پیش در آلمان تصویربرداری شده و او چنان که در این گفتوگو توضیح داده قصد دارد با دنبال کردن سرنوشت هموطنان ایرانیِ حاضر در این فیلم، سرانجام بعد از بیست سال آن را تکمیل کند. آنچه در پی میخوانید گفتوگو با این بازیگر تلویزیون، تئاتر و سینماست که با فیلمهایش در جشنوارههای داخلی و خارجی متعددی حضور داشته و این روزها آماده میشود تا نخستین فیلم بلند و سینمایی خود را بسازد. لازم به یادآوری است این گفتوگو در 
بعد از ظهر روز بیست و دوم مردادماه، مستندهای «کوپریتو» (ساختهی مهران فیروزبخت) و «جمعهقالی» (به کارگردانی مهدی اسدی) در سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به نمایش درآمد و سپس جلسهی نقد و بررسی این دو فیلم با حضور رضا صائمی بهعنوان منتقد مهمان برگزار شد.
کتاب «دو خاطره: سفرنامهی پاریس و عوجکلاب» نوشتهی داریوش مهرجویی را میتوان آیینهی تمام قد این نویسنده و فیلمساز کهنهکار در سالهای اخیر دانست. کتابی که اگر آن را همانگونه که هست بپذیرید و با حال و هوایش کنار بیایید، شاید بتوانید با متناش همراه شوید و کموبیش تا انتها آن را بخوانید. اما مشکل از جایی آغاز میشود که بخواهید– و بتوانید– آن را با آثار شاخصِ ادبی و همچنین نوشتههای پیشینِ خودِ مهرجویی در زمینهی ادبیات سینمایی بسنجید. در چنین شرایطی به طور حتم با هضم این متن در قالب یک کتابِ قابلِ بحثْ به مشکل خواهید خورد! اثری در حد فاصل خاطره، سفرنامه یا یک داستان فانتزی و خیالی که دقیقاً به دلیل همین آشفتگی (در انتخاب قالب مناسب) باعث سردرگمی مخاطب در ارتباط با متن شده است. این، بخشی از یادداشتیست که دربارهی کتاب سفرنامههای داریوش مهرجویی نوشتهام. 
شامگاه روز یکشنبه پانزدهم مردادماه سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، میزبان رونمایی از فیلم مستند «ساز و مهر» ساختهی مشترک محسن نظری و مرجان قنبریمهر بود.
بعد از ظهر روز یکشنبه هشتم مردادماه فیلم «در میان امواج» ساختهی مینا کشاورز در سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به نمایش درآمد و سپس جلسهی نقد و بررسی این مستند با حضور پوریا جهانشاد برگزار شد.
بعدازظهر روز اول مردادماه سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، میزبان نمایش و نقد و بررسی مستند «ردیف» دربارهی ردیفهای موسیقی ایرانی بود.
این وبلاگ تلاش ناچیزیست برای انتشار نوشتههایی دربارهي سینما، تلویزیون و ادبیات.