محسن استادعلی، کارگردان مستند «جایی برای زندگی»

بدون شک مهم‌ترین امتیاز جایی برای زندگی تسلط مثال‌زدنی سازنده‌اش در نزدیک کردن تماشاگر به دنیای مردانی‌ست که به تعبیر یکی از شخصیت‌های فیلم به ایستگاه آخر رسیده‌اند. آدم‌های تنهایی که به گفته همان شخصیت، به‌خاطر برداشتن گام کج یا اشتباهی که سال‌ها پیش مرتکب آن شده‌اند ناخواسته در بن‌بست زندگی گیر افتاده‌اند. محسن استادعلی که پیش از این در فیلم عادت می‌کنیم دوربین سینمای مستند را به اتاق تنهاییِ تعدادی از زنان (زنان رنجور و زخم‌خورده) برده بود، این‌بار با جایی برای زندگی تماشاگران را به عمق یک خوابگاه– گیرم کمی نامتعارف– می‌بَرَد تا خستگی و دغدغه‌های بخشی از مردان شکست‌خورده و تنها را با آن‌ها به اشتراک بگذارد. مردانی که او در این فیلم تمام سعی خود را به کار برده تا درام زندگی‌ آن‌ها را از دل لحظه‌ها بیرون کشیده و به تصویر بیاورد. گفت‌وگوی نگارنده با محسن استادعلی و هم‌چنین یادداشتی درباره‌ این فیلم را در ادامه مطلب بخوانید.