عدالت‌خواهی، مردم‌شناسی و فرزند زمانه‌ی خود بودن/ گزارش نمایش «خط قرمز»
در تازه‌ترین برنامه از کانون فیلم خانه سینما که چهاردهم اسفندماه در سالن سیف‌الله داد خانه سینما برگزار شد ابتدا فیلم «خط قرمز» (ساخته‌ی مسعود کیمیایی در سال 61) به نمایش درآمد و سپس نقد و بررسی این فیلم با حضور جواد طوسی انجام شد.
در ابتدای این برنامه که با حضور چشم‌گیر و گسترده‌ی تماشاگران همراه بود مسعود کیمیایی در پاسخ به پرسش ناصر صفاریان (دبیر کانون فیلم و مجری جلسه) درباره‌ی احساس خود نسبت به این فیلم گفت: «حدود چهل سال پیش این فیلم را ساختم و از آن زمان تا کنون در حال خاک خوردن است. هنوز و پس از این همه سال نمی‌دانم چرا این فیلم نمایش داده نشد. ظاهراً این فیلم و سایر فیلم‌های توقیفی به صورت کامل کنار گذاشته شده‌اند.»
وی گفت: «چیزی که در حال حاضر می‌توانم بگویم این که بسیار دل‌تنگ بهرام بیضاییِ عزیز هستم؛ و البته پُر از دوری او. امیدوارم روزی دوباره بتوانم او را ببینم. او برای من جایگاه بسیار محترم و بزرگی دارد.»
کیمیایی سپس در پاسخ به پرسش دیگری از دبیر کانون فیلم درباره‌ی میزان شباهت «خط قرمز» با فیلم‌نامه‌ی «شب سمور» (نوشته‌ی بهرام بیضایی) گفت: «داستان کوتاه و خلاصه طرحی که بهرام [بیضایی] به من داد فقط دو صفحه بود؛ و گفت هر کاری دلت می‌خواهد بکن. یعنی آزاد بودم تا هر کاری دلم می‌خواهد با آن طرح انجام دهم.»
وی گفت: «به همین جهت می‌توان گفت برخلاف داستان اولیه‌ی فیلم «خاک» گرفتاریِ محمود دولت‌آبادی را نداشتم. چنان که در مورد آن فیلم، هنوز هم بعد از این همه سال گرفتاری دارم.» متن کامل این گزارش را در ادامه‌ی مطلب بخوانید.
این وبلاگ تلاش ناچیزیست برای انتشار نوشتههایی دربارهي سینما، تلویزیون و ادبیات.