سینمای ویم وندرس؛ از آنالوگ به دیجیتال/ گزارشی از نمایش فیلم «پارهی تن من»
بعد از ظهر روز یکشنبه بیست و سوم اردیبهشتماه مستند «پارهی تن من» در سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به نمایش درآمد و سپس جلسهی نقد و بررسی این فیلم با حضور علی لقمانی، فیلمبردار پرسابقهی سینمای ایران برگزار شد.
پیش از آغاز نمایش فیلم، محمود بهرازنیا، کارگردان مستند مورد بحث با اشاره به یاد و خاطرهی تعدادی از سینماگران فقید ایرانی، از جمله: سهراب شهیدثالث، عباس کیارستمی، یدالله نجفی، ایرج کریمی و زاون قوکاسیان که به تعبیر او در مدت زمانی کوتاه و ناباورانه از میان ما رفتند، در پاسخ به پرسش ناصر صفاریان (مجری برنامه و مسئول جلسههای نمایش فیلم) دربارهی دلیل ساخته شدن این فیلم گفت: «این فیلم، شرح تلاشهای ویم وندرس (فیلمساز سرشناس آلمانی) برای استفاده از ویدئو در ساخت فیلمهای مستند و داستانی است. او اولینبار این تمهید را در هنگام ساخت «آذرخش روی آب» که دربارهی آخرین روزهای زندگی نیکلاس ری (کارگردان برجستهی آمریکایی) ساخته شد به کار برد.»
وی افزود: «در نسل اولیهی دوربینهای ویدئو، بخش ضبط تصویر از خود دوربین جدا بود و این دو بخش فقط از طریق یک سیم به هم ارتباط داشتند که در سالهای بعد به هم نزدیک و در قالب یک دستگاه ارائه شد.» متن کامل را در ادامهی مطلب بخوانید.