هدی هانیگمان در جشنواره‌ی سینماحقیقتزمستان سال گذشته هدی هانیگمان به ایران آمده بود تا ضمن حضور در برنامه‌ی مرور بر آثارش (در جشنواره‌ی سینماحقیقت) یکی از سخنرانان کارگاه پژوهشی و تحقیقاتی این جشنواره باشد. هانیگمان 63ساله که تقریباً به دشواری و با کمک ابزار پزشکی راه می‌رفت آخرین سخنرانِ آخرین روزِ این کارگاه‌ها بود و زمانی که وارد محل برگزاری جلسه‌ها شد خستگی از سر و رویش می‌بارید. اما به محض اینکه سخنرانی شروع شد خطوط چهره‌اش تغییر کرد و خستگی از چهره‌ی او محو شد. نکته‌ی جالب، شوخ‌طبعی و نکته‌بینی ظریف او بود. به عنوان مثال در بخشی از جلسه وقتی مترجم هم‌زمان، صحبت‌های هانیگمان را با آب‌وتاب فراوان منتقل کرد، او با لبخند گفت: «فکر کنم داری یه چیزهایی از خودت به ماجرا اضافه میکنی!» هانیگمان در بخش دیگری از سخنرانی تأثیرگذارش، انتخاب فرد مناسب گفت‌وگو را مهمترین نکته در ساخت مستند گفت‌وگومحور برشمرد و گفت: «کسی که در مقابل دوربین قرار می‌گیرد تا با او مصاحبه کنیم باید به قدری جذاب باشد که در حد و اندازه‌ی یک سوپراستار سینما جلوه کند. کسی مثل رابرت دنیرو یا مریل استریپ.» شبی که سخنرانی هانیگمان در فرهنگسرای هنر به پایان رسید چند بار تلاش کردم تا با او گپ بزنم اما ازدحام پيرامون او مانع انجام این کار شد. سرانجام یکی‌دو روز بعد، به شکلی اتفاقی فرصت این دیدار کوتاه فراهم شد. خوشبختانه هانیگمان، مرا که به قول او «بی‌وقفه در حال یادداشت برداشتن از حرفها» بودم به یاد آورد و با روی گشاده به پرسش‌هایم پاسخ داد. متن این گفت‌وگو را می‌توانید در ادامه‌ی مطلب بخوانید.