وضعيت نمايش خانگی، ويدئو و ماهواره در دهه 1380
زمستان 1372 زمانی كه قرار بود ماهنامه [تعطيلشده] «ويدئو ماهواره» (ارگان وقت موسسه رسانههای تصويری) به مرحله انتشار برسد گفتوگوی دستهجمعی با دكتر علی لاريجانی، وزير وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی يكی از مهمترين مطالبی بود كه برای نخستين شماره مجله در نظر گرفته شده بود. آن گفتوگو با حضور اعضای شورای طرح و برنامه، و همچنين اعضای شورای سردبيری نشريه برگزار شد كه در حقيقت من كمسنترين عضو آن بودم. در جلسه مورد بحث، با توجه به الگويی كه از رفتار تماشاگران سينما در اروپا و غرب در ذهن داشتم به رقابت سينما با ويدئو (از نظر تاثيرگذاری بصری گستردهتر) اشاره كردم و تاكيد كردم در كنار استفاده از پردههای عريض و تروكاژهای تصويری كه عملاً با استفاده از فنآوری كامپيوترهای پيشرفته امكانپذير است، به كارگيری وسايل فنی پيچيده نظير لابراتوارهای مجهز و استفاده از وسايل پيشرفته صوتی نيز از جمله واكنشهايی است كه سينمای جهان در مقابله با تاثيرگذاری فيلمِ توليدشده روی نوار مغناطيسی ويدئو انجام داده؛ و در ادامه، ضمن اشاره به نظر برخی كارشناسان تصويری كه معتقدند «سينمای ايران به دليل محدوديت ايجاد تصاويرِ تاثيرگذار، به رسانههای ويدئو و تلويزيون شبيهتر است» از جناب وزير پرسيدم: آيا وزارت ارشاد با توجه به ساماندهی به مساله ويدئو براي تحولبخشيدن به اين تاثيرگذاری در سينمای ايران تدبيری انديشيده است؟ ادامه...