مجموعه‌ی مستند «دیدار از کارگاه‌های صنایع دستی» را می‌توان یکی از ارزشمندترین یادگار‌های حمید سهیلی شاید حتی برای نسل و نسل‌های بعد به شمار آورد. مجموعه‌ای کم‌نظیر که البته سال‌ها قبل درباره‌ی هنری سودآور و بومی با ویژگی‌های صنایع دستی ساخته شده و در آن تصویرهایی به ثبت رسیده که باید پذیرفت یا امکان تکرار آن‌ها وجود ندارد و یا به‌ندرت تکرارشدنی است. این مجموعه‌ی مستند، در بر گیرنده‌ی دورانی (شاید بتوان گفت نسبتاً دور) و زمانی است که شهر زیبای اصفهان و در قلب آن، میدان تاریخیِ نقش‌ جهان، مهد بی‌همتای این دست‌ساخته‌های هنرمندان و صنایع‌کاران ایرانی بود و خوش‌بختانه برخلاف امروز که در شیشه‌بندِ برخی فروشگاه‌ها نمونه‌هایی از صنایع دستیِ هندوستان، چین و حتی اروپا دیده می‌شود، ارائه‌ی محصولاتی از این کشورها در آن محدوده جایی نداشت.
سهیلی در این مجموعه تلاش می‌کند تا در حد بضاعت خود و البته زمان قسمت‌های مختلف آن به گوناگونی، تنوع و جلوه‌گریِ محصولات صنایع دستی ایران در زندگی روزمّره‌ی مردم ایران بپردازد. به همین خاطر در ابتدای این مسیر و در بخش «دیدار از کارگاه‌های صنایع دستی» بی آن که ترتیب یا تقدم و تاخر خاصی در نظر بگیرد، از سفال‌گری و نساجی و طراحی کاشی هفت‌رنگ و معرق گرفته تا هنرِ نساجی و در نهایت، گلچینی از دست‌بافت‌های ایرانی را در قاب تصویر به مخاطبان فیلم خود عرضه می‌کند. متن کامل را در ادامه‌ی مطلب بخوانید.