بهنوش طباطبایی در نمایی از فیلم/‌تئاتر آینه‌های روبه‌رواجرای فیلم/‌تئاتر آینه‌های روبه‌رو و هم‌زمانی غریبِ آن با نمایش عمومی فیلم کوه (امیر نادری) یا به عبارتی دیگر عرضه‌ی هم‌زمانِ دو اثر از دو اسطوره‌ی تاریخ‌‌ساز [و اینک جلای وطن کرده] چنان اتفاق‌ هیجان‌انگیز و در عین حال نادر و کم‌یابی‌ست که سبب می‌شود آدم حتی به چشم‌های خود هم شک کند! رخدادی که بیش از هر چیز یادآور همکاری دل‌پذیر این دو «استاد تمام» در هنگام ساخت فیلم دونده است؛ زمانی که نادری یکی از درخشان‌ترین لحظه‌های تاریخ سینمای ایران (ثبت لذت وصف‌ناپذیرِ «امیرو» از پیِ جنگندگی و رقابتی سرسخت و نفس‌گیر) را به قاموس سینمای پس از انقلاب هدیه داد و بیضایی، در اوج شکوفایی و توانمندی، این لحظه‌های قدرتمند و جادویی را به هم پیوند زد؛ بدون حتی یک فریم اشتباه و لغزش. متن کامل را در ادامه‌ی مطلب بخوانید.